Ik ben in 1977 geboren te Rotterdam. Mijn achternaam komt van mijn vader, die vanuit de Sovjet-Unie naar Nederland was verhuisd om als violist in het Rotterdams Philharmonisch Orkest te werken. Mijn vader was een ambitieuze violist en parallel aan de ontwikkeling van de carrière van mijn vader zijn wij als gezin verhuisd van Rotterdam naar Lübeck (Duitsland), van Lübeck naar Vancouver (Canada) en naar Hilversum, alwaar ik het VWO heb afgerond.

In de zomer van 1996, enkele weken nadat ik mijn VWO-diploma had ontvangen, ben ik naar San Diego (VS) verhuisd om daar een opleiding radio- en televisieproductie te volgen. In de weekeinden werkte ik als DJ, regelmatig ook in Tijuana (Mexico), omdat ik nog geen 21 was en in de VS niet in nachtclubs mocht werken, en bouwde ik eenvoudige webpagina's om mix-tapes te verkopen van mijzelf en bevriende DJ's.

Het bouwen van webpagina's gaf mij zoveel voldoening dat ik alles erover wilde leren. Ik kocht boeken over de programmeertalen Perl en ColdFusion en leerde mezelf voldoende programmeren en ontwerpen aan om een eenvoudige web-applicatie te bouwen om studenten hun tweedehands studieboeken te laten verhandelen.

Tijdens mijn studie werkte ik als cameraman en monteur voor diverse Amerikaanse bedrijven, waaronder ESPN, maar dit gaf mij niet de intellectuele en creatieve voldoening die het ontwikkelen van platforms mij bracht. In 1998 ontving ik een telefoontje van Gunter Enz, een Oostenrijkse ondernemer (en voormalig proefvoetballer) of ik als web designer wilde werken voor zijn bedrijf LawInfo (inmiddels overgenomen door Thomson Reuters).

Ik nam deze kans met twee handen aan en verdiepte mijzelf verder in het bouwen van web-applicaties, maar nu met een meer commercieel accent. Immers: er moest een business case zijn achter elke beslissing. Voor LawInfo heb ik o.a. de marketing site herontworpen en een vacaturebank gebouwd.

Ik had echter meer ambities. Mijn droom was om bij een bruisend bedrijf in San Francisco te werken, ver van het mooie maar enigszins stille en provinciale San Diego, maar alle "dotcoms" (zoals startups destijds heetten) vereisten minimaal een bachelor's diploma, wat nog 2 jaar studie van mij zou vergen, en het lesgeld voor Amerikaanse universiteiten was ruim 10x zo duur voor buitenlanders, dus besloot ik om terug te keren naar Nederland om alhier mijn bachelor's diploma te halen.

In 1999 begon ik aan de Hogeschool Utrecht de opleiding Digitale Communicatie, een opleiding die geheel aansloot op mijn interesses en ervaringen. Ik rondde deze opleiding in 2003 af met een 10 voor mijn afstudeerproject ("ezTimesheet", een systeem om op afstand en in realtime de tijdsregistratie van kenniswerkers bij te houden).

Vlak na mijn aankomst in Utrecht viel het mij enorm tegen hoe moeilijk het was om een appartement of kamer te vinden, zelfs voor iemand met inkomsten (ik werkte tijdens mijn studie ook als freelance website bouwer). Deze frustratie leidde mij tot het maken van een prototype van een systeem dat verhuurders rechtstreeks woonruimte liet aanbieden, zonder tussenkomst van een dure makelaar: Kamernet.

Tijdens het bouwen van Kamernet werd ik benaderd door studiegenoot Rob Koster, die hier een business case in zag. Al snel hadden we afgesproken dat Rob zou zorgen voor de sales & marketing en ik voor de techniek. Binnen enkele maanden stond Kamernet live en werd het al snel de de facto manier voor de Nederlandse student om een kamer te vinden, wat het nu, ruim 20 jaar later, nog steeds is. In 2008 hebben we Kamernet verkocht.

Al vroeg leerde ik dat het hebben van de juiste partners voor elk succes belangrijk is. Zo werkte Kamernet samen met het Landelijk Studenten Rechtsbureau, dat de leden van Kamernet gratis voorzag van juridisch advies omtrent het huurrecht. Omdat ik, net als vele tieners in de jaren 90, de Hitkrant las, met daarin de rubriek "Maria weet raad", leek het mij leuk om dit patroon te kopiëren naar Kamernet, met als naam van de rubriek "Lexa weet raad". Lex is het Latijnse woord voor recht.

Om Lexa te personificeren, had ik een stock-photo gekocht van een sportief ogende studente die recht in de camera keek. Elke week kregen we mails binnen van studenten die graag in contact zouden komen met Lexa om een afspraakje met haar in te plannen.

Dit bracht Rob op het idee om een datingsite te bouwen. We hadden de domeinnaam lexa.nl al geregistreerd, en we vonden dit beiden mooi klinken als merknaam voor een datingsite.¹

Enkele maanden later had ik de eerste versie van Lexa gebouwd (in PHP, want de licentiekosten voor ColdFusion werden te hoog), en kondigden we onze datingsite aan bij het ledenbestand van Kamernet. Binnen enkele weken hadden duizenden studenten zich aangemeld en zagen we zoveel potentieel dat we bijna alle omzet van Kamernet investeerden in de marketing van Lexa.

In slechts 4 jaar tijd groeide Lexa uit tot de bekendste datingsite van Nederland (net als Kamernet, is het merk, ruim 20 jaar na oprichting nog steeds marktleider). Er kwam echter concurrentie op de Nederlandse markt met diepe zakken, zoals Match en het Franse Meetic, dat onlangs naar de beurs was gegaan. Rob en ik besloten om Lexa te verkopen aan Meetic.

Na de verkoop van Lexa en Kamernet verdiepte ik mij verder in het bouwen van effectieve en intuïtieve / makkelijk te gebruiken online platforms, ook omdat het internet een geheel nieuwe dimensie kreeg na de introductie van de iPhone.

In 2011 werd ik door Henrik Molin, een vriend met wie ik veel sportte, benaderd om een platform te bouwen dat de patiënten van fysiotherapeuten op een eenvoudige manier video's zou laten zien van de oefeningen die ze moesten doen om te herstellen na een blessure of medische ingreep. Aanvankelijk was ik sceptisch over het idee, maar toen ik zelf ondervond hoe een fysio een slecht gekopieerd A4-tje met oefeningen gaf om te revalideren, zag ik in dat dit een structureel probleem was, en dus mogelijkerwijs een business case. Dit werd Physitrack.

Snel bouwde ik een eenvoudig prototype en sprak ik af met chirurgen en fysiotherapeuten in Zweden, Nederland, Engeland en de VS om het idee te valideren en feedback te krijgen. Deze feedback gebruikte ik om het protype verder uit te werken en door een team programmeurs te laten bouwen tot de eerste commerciële versie van Physitrack, gebruikmakende van de nieuwe mogelijkheden die smartphones boden.

Ook Physitrack groeide uit tot (wereldwijd) marktleider in haar segment, en is nu de de facto manier voor een fysiotherapeut om thuisoefenprogramma's mee te geven aan patiënten. In 2021 ging Physitrack naar de beurs, en een jaar later heb ik mijn werkzaamheden bij Physitrack overgedragen aan mijn team.

Momenteel werk ik op project- en interimbasis voor bedrijven om hen te helpen met het vinden van (of verbeteren van) hun product-market fit en het positioneren van hun diensten/producten.

Ik woon met mijn vrouw en 3 kinderen in Haarlem. In mijn vrije tijd lees ik en speel ik cello.

_{1) Een van mijn lijfregels is dat een goede merknaam zo eenvoudig is dat hij op de radio geadverteerd kan worden zonder dat de naam moet worden uitgespeld, en Lexa voldeed hier aan.}